Start van de lessen

Hallo,

Alweer een blog van mij, omdat er nog zo veel te vertellen is.

Op dinsdag 2 februari zijn we begonnen met de lessen. Elke dag beginnen we om kwart over 7 met empowerment (iris en ik). We geven deze les minimaal anderhalf uur en maximaal 3 uren. 3 uren vindt ik persoonlijk te lang. Ik kan me nog niet helemaal vinden in de empowerment lessen omdat ik dit nog nooit gegeven heb. Sommige onderdelen vindt ik wel heel leuk.

De kinderen zijn heel enthousiast en willen graag meedoen en leren. Ook de communicatie ging ons goed af in het Engels met een paar Indonesische woorden. Er zijn enkele leerlingen die een beetje Engels kunnen spreken die veel vertalen voor hun mede studenten. Handen, voeten en voorbeelden zijn ook een handige manier voor uitleggen.

Donderdag (morgen) begin ik met mijn danslesssen. Hier moesten de leerlingen zich eerst voor aanmelden daarom kon ik hier niet meteen dinsdag mee beginnen.

De pasar:

De pasar is de markt hier. Ik had me er iets heel anders bij voorgesteld. Ik verwachte meer een Groningse markt met verschillende kraampjes met z'n dakje er boven waar kleding, eten, tassen ect. werdt verkocht. Hier is de markt anders. Het zijn dunne paadjes tussen de huizen door overdekt met zeil. Het is net een soort doofhof, we raakten ook verdwaald de eerste keer. Aan het einde zie je daglicht dus dan weet je dat je bijna de smalle warme gangen verlaat.

De kraampjes liggen vol met een ratjetoe aan spulletjes. De kleding kraampjes lijken allemaal op elkaar. Op sommige plekken stonk het verschrikkelijk dat je bijna ging overgeven. Er werd namelijk rot eten verkocht waar de muggen op zaten en half dode kippen.

Om de markt heen zijn ook allemaal kleine tentjes met voornamelijk gestolen spullen denk ik. Voor ons als Bule's is het beter om eten te komen in de supermarkt. Het eten van de markt kan ons lichaam niet aan.

Microlet:
Elke dag gaan we met de microlet naar school. Dit is een klein blauw busje die vol gepropt wordt met maximaal 11 mensen. Het is een soort taxi die je moet aanhouden bij de weg. Je betaald hier 4000 RP voor. De meeste mircrolet's hebben harde muziek. Deze muziek maakt ze populairder en gewilder bij de scholieren. Muziek is een goed investering voor de chauffeurs omdat een groot deel van hun inkomsten komt van de scholieren.

De busjes zien er verwaarloost uit. Er zitten geen ramen en deuren in, alleen een paar bankjes. In Nederland zou z'n mircolet het niet hebben overleeft, als ze al niet gesloopt werden door vandalisme werden ze vast overvallen omdat er zoveel contant geld aanwezig is.

Vandaag na het lesgeven zijn we nog even het dorp in geweest waar we Novan tegen kwamen (eerder ontmoet). Novan wilde ons wel een mooie plek laten zien en leide ons door de bomen en struiken de berg op. Vanaf daar hadden we een prachtig uitzicht over Amurang en de zee. Daar hebben we natuurlijk ook wat mooie foto's gemaakt.


Foto's worden bij gevoegd als het internet mee zit.